Palawan Paradise

Ansichtkaarten van de Filippijnen moeten wel gefotografeerd zijn op Palawan. Dit eiland is het minst toeristisch en meest afgelegen, met eindeloze, oogverblindend witte stranden.

De rit naar Port Barton, een klein vissersplaatsje in een prachtige baai, was op zijn zachtst gezegd avontuurlijk. Op het busstation vroeg ik me al af waarom de jeep verhoogd was en een 4WD aandrijving had. Maar toen wist ik nog niet dat de wegen op Palawan bijna allemaal onverhard zijn en we door modder zo diep als mijn heupen moesten ploeteren. Het is echt een wonder dat we niet vast geraakt zijn, of van een afgrond de jungle in zijn gestort.

Nachtzwemmen in Port Barton was een magische ervaring. Het water was zo vol met fluorescerende algen dat het water blauw oplichtte wanneer ik er doorheen zwom. Met een snorkel op was het bijna spookachtig; het water was 's nachts pikzwart, maar zodra ik het verstoorde, lichtten de algen op rond mijn handen, armen en benen als een miljoen glitterende sterren. Wanneer je onderwater zwemt zie je dus de omlijning van je lichaam zonder je lichaam zelf te zien. Het leek wel fairy dust, of magie, of iets buitenaards. Er waren zoveel algen dat we zelfs vanaf de kant konden zien wanneer er een school vissen langszwom; een grote, blauwe gloed verplaatste zich dan langzaam vlak onder het wateroppervlak. Ik verwachtte half-en-half elk moment een gecrashte vliegende schotel te zien bovenkomen.

Na een paar dagen besloten we naar El Nido te gaan. Dit is een vissersstadje in het noorden van het eiland, waar we veel goede verhalen over gehoord hadden. Natuurlijk kwamen we daar niet zonder de zoveelste transport-uitdaging. De bus was vol, dus Chris en ik eindigden op het dak van de bus tussen de bagage. Op zich zag ik dat wel zitten, want wanneer doe je nou zoiets? En terwijl de passagiers beneden met zijn vieren op een tweepersoons bankje moesten zitten, lagen wij lekker languit te chillen op de tassen.
Ook deze trip was vrij heftig, want de modder was op sommige plaatsen zo diep dat we moesten wachten tot de bulldozer ons er doorheen kon trekken. Meerdere keren moesten we lang wachten tot een andere bus uit de modder gered kon worden.
Onze VIP-plaatsen op het dak veranderen helaas in de derde klasse toen we een kapotte bus tegen kwamen, waarvan de passagiers allemaal met onze bus mee wilden. Zo bevonden we ons binnen no time in ingewikkelde yoga-posities tussen 20 mensen en 1 gillend speenvarken, wat in een zak aan het dak vastgebonden was en onceremonieel heen en weer bonkte op het ritme van de potholes.
Dit was op zich nog draaglijk, totdat het begon te stortregenen! Uiteindelijk bereikten we El Nido onder een groot zeil, wat we met man en macht op zijn plek moesten houden in de wind.

De omgeving van El Nido komt het dichtst bij een piraten-paradijs wat ik ooit gezien heb. De eerste dag huurden we een boot en voeren we tussen tientallen kleine eilanden van limestone, die met honderd meter hoge kliffen vertikaal uit het hemelsblauwe zeewater staken. Overal zag je kleine, hagelwitte stranden met palmbomen en niemand erop. Groot was mijn verbazing toen de schipper de boot aanlegde bij een hoge rotswand en we door door een kleine opening te zwemmen, in een verborgen lagune terecht kwamen. Hoge kliffen torenden om ons heen en boven ons uit, begroeid met jungle en zoemend met chicada's en tropische vogels. Onder water waren de kanten begroeid met koraalriffen. Ik dacht echt dat ik in het paradijs was aangekomen. (Voor degenen onder jullie die The Beach hebben gelezen; deze is geinspireerd op deze eilanden en hoewel de film op Koh Phi-Phi in Thailand is geschoten, komen de beschrijvingen in het boek meer overeen met Secret Lagoon in El Nido).

Snorkelen rond de eilanden was prachtig. De riffen zijn erg gezond en vol vis en koraalsoorten die ik nog nooit had gezien (zoals knalblauwe staghorn corals (Acropora sp.), voor de kenners), barracuda's, parende sepia (zeekatten) en grote scholen vis. We waren zo onder de indruk van die trip dat we de volgende dag 2 duiken hebben gedaan en de dag daarop weer eropuit zijn geweest om te snorkelen, de verborgen lagunes te bekijken en al zwemmend enorme grotten te verkennen. Dit moet wel een van de mooiste plaatsen op aarde zijn.

Vandaag vlieg ik terug naar Manila, morgen naar Maleisie en dan 4 dagen later naar Nederland. 2 juni kom ik thuis. Hopelijk kan ik de zon meenemen!

Alle foto's van de Filippijnen zijn hier te vinden:

http://www.facebook.com/album.php?aid=110457&id=580974539&l=8b55abb773