Hiken in de jungle

Na 3 dagen trekken door de jungle van Noord Thailand ben ik behoorlijk afgemat. Het avontuur begon al toen ik de nachttrein van Bangkok naar Chiang Mai nam. Het afscheid van Kris en Laurence was kort maar krachtig en zonder tranen, want wij vonden onszelf daar te stoer voor (lees: "Let's get it over with, 'cause I don't wanna cry!"). Uiteraard ging een paar uur buiten Bangkok de locomotief kapot dus hadden we wat vertraging. Ik denk toch dat die ene yogi uit Bangkok vond dat ie niet genoeg geld van me gestolen had en me vervloekt heeft: "Bij de bloedige wraakgodin Khali, moge alle voertuigen die zij gebruikt kapot gaan!"
Maar op zich was een beetje vertraging niet erg, want dat betekende dat ik om 7 uur 's ochtends aankwam ipv 5 uur. Is toch makkelijk met het vinden van een guesthouse. In het guesthouse boekte ik gelijk een 3-daagse trek door het regenwoud. Na al die stinkende steden van de afgelopen tijd was ik toe aan wat frisse lucht en natuur. Ik was het aardig zat om elke avond de smog uit mijn neusgaten te moeten krabben en te hoesten in bed alsof ik al 10 jaar een kettingroker ben.

Zo gezegd zo gedaan, met een groepje van 8 mensen reden we de bergen in en onder leiding van gids Laurie kreeg ik eindelijk de jungle te zien waar ik zo naar verlangd had. Over de smalle en steile olifantenwissels hiketen we de eerste dag naar de top van een berg, waar een bergstam woont. Deze mensen heten de Lahu en leven nog vrijwel traditioneel in de bergen van Thailand, met hun eigen taal, gebruiken en goden. Ze hebben pas net elektriciteit en auto en moto doen het alleen in het droge seizoen. Wanneer de eerste regens vallen, zijn zij op zichzelf aangewezen omdat het dorp afgesloten raakt van de rest van de wereld. Ze ontvangen sinds een jaartje of wat toeristen die een nacht in hun dorp verblijven. Zo ook wij. Het uitzicht was prachtig en 's avonds tijdens de heerlijke Lahu maaltijd leerden de mensen van onze groep elkaar wat beter kennen. De groep bestond uit 2 Denen (samen reizend, geen koppel), een Amerikaans hippie-achtig koppel, een lesbisch koppel uit Canada, Charlie, een knappe jonge Zuid-Afrikaanse acteur (met het meest goddelijke lichaam wat ik ooit gezien heb) en ik, uw eigen Fammetje.
De zonsondergang over de bergen was onbeschrijflijk en de sterren daar zijn adembenemend mooi. Ik kan maar niet vaak genoeg zeggen hoe erg ik dat mis als ik in Nederland ben! De nacht was koud en onrustig, voornamelijk omdat Charlie praatte in zijn slaap en tot 3 keer toe dingen begon te verkondigen met luide stem, waaronder "You fucking whore, give me the car keys!" en "Har Har Har." Hilariteit alom aan het ontbijt dus.
Onder luide 'Abu-uja's' verlieten we die dag de Lahu en trokken verder door de meest prachtige jungles. We zwommen onder watervallen tijdens de rustpauzes en bekeken zwarte weduwes in hun holen. Overal waren sporen van half wilde olifanten en een keer hebben we er zelfs eentje gespot in een vallei. De hike zelf die dag was niet voor mietjes; het was behoorlijk zwaar om de steile hellingen te beklimmen, onder omgevallen bomen door te duiken en over glibberige rotsen door de rivier te klauteren. Soms moesten we op 4 ledematen tegelijk lopen om ons evenwicht te houden en niet uit te glijden. Ik voelde me soms net Gollum.
Onder de blaren en schaafwonden, met hier en daar een verdraaide knie kwamen we bij het tweede kamp aan, midden in de bush. Na die nacht wederom bijna doodgevroren te zijn, deden we een korte hike, waarna we per olifant verder gingen. Ideale manier van vervoer als je 't mij vraagt! Zij lopen met hun 4WD supermakkelijk de paden op waar wij op moeten zwoegen en je hebt nog een mooi uitzicht ook. Bijkomend voordeel is dat ze niet kapot gaan onderweg en nooit een lekke band krijgen. Het is mij nog steeds een raadsel waarom die dieren met zo'n oerkracht zich zo laten domineren door de mens. Want hoewel ik erger heb meegemaakt, waren de mahuts nou niet echt heel aardig voor ze. De olifanten in Thailand zijn officieel van niemand. Ze mogen niet verkocht worden en een echte eigenaar hebben ze dus niet. Maar wel gaan ze allemaal naar school als ze 6 jaar oud zijn, om beleerd te worden. Ik weet niet hoe dat precies allemaal in de praktijk werkt, want hoewel ze in theorie dus van niemand zijn, wordt er wel grof geld aan verdiend in het toerisme. En ik heb in Bangkok een jonge olifant zien rondlopen midden in Khao San Road! Het klinkt mij in theorie allemaal een stuk beter in de oren dan het in de praktijk geregeld is.

Na het olifantenavontuur gingen we over de rivier weer naar beneden, raftend over de wilde stukken en verder stroomafwaarts klommen we op platte bamboe vlotten die we met palen voortduwden. Stel je daarbij Thais eten, frisse lucht, zon, en een knalgroene achtergrond met begroeide bergen voor en je hebt mijn ideale vakantie in beeld!

Ik had nog graag wat dagen doorgehiked, maar helaas was het tijd om terug te gaan. Iedereen was verder behoorlijk afgepeigerd en aan wat rust toe. Gelukkig mag ik straks in Laos weer 3 dagen de jungle in, op zoek naar zeldzame gibbons!