Surftrip naar het zuiden

Zaterdag kwam Dave me halen om een kampeertripje naar het zuiden te ondernemen. Aangezien hij en zijn vrienden in 2 weken geen golf gesurft hadden, gedroegen ze zich allemaal alsof ze al die tijd in een hok hadden opgesloten gezeten. Het was nog een hele missie om alle boards in de auto te krijgen, maar uiteindelijk ging ik op weg met Dave (aka The Rat), Brendan (aka The Mantis), Muffs, Big Stu en Frosty.

Na een uur of 4 rijden in de auto kwamen we bij de eerste surfspot, Iniyup. Helaas kon ik niet mee het water in want het was ijskoud en ik had geen wetsuit. Hoewel het heet is op het land, komt het water rechtstreeks van Antarctica, dus dat houdt in dat de zee hier ongeveer even warm is als onze eigen Noordzee. Bevriezing gegarandeerd binnen 10 minuten voor wetsuit-loze personen dus. Nou ja, niet dat ik anders wel gesurft had, want het waren super hoge golven. Om nou voor de eerste keer het water in te gaan sinds anderhalf jaar en meteen een setje monsters van 4 meter op je dak te krijgen, stond niet echt op mijn lijstje van prioriteiten deze vakantie. Ik heb me op het strand echter geen moment verveeld, want de natuur hier in Western Australia is zo prachtig dat ik eigenlijk alleen maar foto's wilde maken.

Toen de mannen uitgesurft waren gingen we een kampeerplek zoeken en reden we door de wilde Karri bossen heen. Karri bomen zijn eucalyptusbomen die ontzettend lang en dik worden. De ondergrond krijg bijna geen licht en daarom groeien er alleen maar varens, wat de immense lengte van de bomen alleen nog maar benadrukt. Het geeft je een erg nederig gevoel. Daar heeft dit land zowiezo een handje van. Het ene moment sta je onder de bomen die boven je uit toornen als reuze- sateprikkers en het volgende lig je in de zee met donderende, huizenhoge golven om je heen, die je zo onder trekken als je niet weet waar je mee bezig bent. Dat is een ontzettend contrast met ons georganiseerde en platgeplannede Nederland, waar alles altijd onder controle is en hekken en dijken het natuurgeweld buiten houden.

Op het kampeerterrein was het kampvuur binnen 5 minuten aan het knetteren en ik maakte een prachtige salade. Natuurlijk zijn de Aussiemannen Echte Mannen en die eten geen konijnevoer (alleen Vleesch), dus ik maakte de salade in een plastic zak bij gebrek aan saladekom. Wat de Echte Mannen echter ook vergeten waren, was een fatsoenlijk mes om het Vleesch mee te snijden. Gelukkig was er ook een Echte Vrouw aanwezig, die uiteraard in het bezit was van eentje ('Say the magic word, boys!'), dus kwam het allemaal toch nog goed. Na het eten kropen Muffs, Big Stu en The Mantis meteen het bed in, maar Dave, Frosty en ik gingen nog even naar de sterren kijken. Hoppa, lesje nederigheid nummer 3 van die dag. Weten jullie trouwens dat de nachtelijke hemel helemaal niet zwart is, maar donkerblauw? Tenminste, die kleur krijgt ie als je omgeving zo donker is dat je echt alle sterren en nevels kunt zien. We zagen opvallend veel satelieten en vallende sterren. Ik was vergeten hoe prachtig het is.

Zondagochtend waren we om 7 uur klaar en ingepakt om naar de volgende surfspot te rijden. Dit was een lastige om bij te komen, want alleen 4WD auto's konden het pad aan. Maar de beloning was groots; een prachtig strand met wit zand wat zo fijn is dat het poedersuiker lijkt. Het water bruiste er van de rugvinnen; dolfijnen! Een grote groep van rond de 40 tuimelaars trok langzaam voorbij. Ik kan geen genoeg krijgen van het kijken naar die dieren. De mannen surften een uurtje of 2 en ik lag heerlijk in de zon te bakken met een boekje erbij. Tegen de middag gingen we terug naar huis, moe en sommigen enigzins verbrand maar zeer voldaan.

Kijk bij de foto's voor een impressie van dit weekend.