Laatste dagen met Dave

Vrijdagavond speelden er wat bandjes in Fremantle en Lein, Dave en ik gingen eens kijken of het wat was. Frosty was er ook, dus dat was erg gezellig. Ook omdat ze Leffe Blond schonken daar! Eindelijk een keer GOED bier!
Dat feestje liep daarop natuurlijk behoorlijk uit de hand en zo zat als kanaries kropen we naar huis. De kater de volgende dag was gewoonweg monsterlijk.

Maar Dave en ik lieten ons niet kennen, dus nadat we Frosty en Lein in Fremantle hadden afgezet, togen we op weg naar het noordelijke Lancelin. Dat betekende weer een paar uur in de auto, maar dat kunnen Dave en ik heel goed samen. Voor de mensen die het nog niet wisten; 3 jaar geleden heb ik met Dave door Australia gereisd en hebben we 2 maanden lang in een (zeer brakke) auto gewoond. Dat ging extreem goed en dus was dit kleine roadtripje weer helemaal geweldig. We praatten wat, speelden allerlei nieuwe muziek die Dave me wilde laten horen en leden gezellig doch gruwelijk onder onze hoofdpijn. En soms waren we gewoon stil, want het landschap was prachtig. Glooiende heuvels met geel gras en hier en daar een boom. Als de bomen niet zo anders waren geweest zou je denken dat je op de Afrikaanse savanne was. We zagen kangaroos en emoes. Na anderhalf uur kwamen we op een strand met wit poedersuikerzand en een prachtige stormachtige lucht. Na een paar golven togen we weer richting huis.

Onderweg deed Dave ineens een handrembochtje richting Ledge Point. "Let's check out this beach, because you can see dolphins there sometimes." En ja hoor, alsof hij ze besteld had. We hebben zeker 3 kwartier op de golfbreker gezeten en ze kwamen ontzettend dichtbij. Het was een familiegroep tuimelaars en ze waren aan het jagen in de zeegrasbedden vlak voor het strand. Het leek haast alsof ze de kalveren aan het leren jagen waren, want nu en dan zagen we een volwassen dier duiken, om vervolgens een of twee jonkies vol enthousiasme er achteraan te zien gaan. Op een gegeven moment zagen we een dolfijn met kop en al boven komen en smeet hij een hele vis door de lucht! De vis stuiterde een paar keer op de oppervlakte voor hij weer zonk. Dag vis.
Ik was niet weg te slaan van dat strand, dat kan ik je wel vertellen!

Vandaag hebben we lekker uitgeslapen en zijn we een biertje gaan drinken in de stad. Vanavond vliegt Dave naar zijn ouders in Brisbane om daar kerst te gaan vieren. Ik vlieg morgen naar Townsville. Het waren echt een paar geweldige weken in Western Australia en zeker de laatste week bij Dave in huis was erg leuk. Natuurlijk raken we nooit helemaal uitgepraat, maar na de initiele schok was het al snel weer als vanouds. Ik vind het jammer dat ik nu al wegga, maar aan de andere kant, Townsville, Azie en de rest van het avontuur wachten op me. Tja, en dat kan ik nou eenmaal niet weerstaan...