Moslim Maleisie

Gegroet mensen van het koude leven! Na een aantal weken reizen in Malesie kan ik zeggen dat het land me wel prima bevalt. Het is typisch Aziatisch, met vriendelijke mensen, goei voeier en prachtige jungles. Precies zoals ik het graag zie. Het enige wat fundamenteel anders is, is dat het een Islamitisch land is in plaats van voornamelijk Boeddhistisch. De moslims hier zijn wel van het relaxte soort. Iedereen is supervriendelijk en ik heb nog geen bommen of granaten op mijn dak gehad. Het is een verfrissing om een moslimcultuur te ervaren waarin de negatieve kanten die wij thuis in het nieuws horen, ver te zoeken zijn. Natuurlijk moet je je wel enigzins aanpassen, dus ik ben eigenlijk de afgelopen 2 weken praktisch van nek tot enkel bedekt geweest. In de grotere steden zoals KL en de grensstad Johor Bahru maakt het niet zoveel uit hoe je erbij loopt, aangezien mensen hier gewend zijn aan de soms zelfs voor mij shockerende outfits van de toeristen. Daarbij is er een grote populatie aan Chinezen en Indiers aanwezig, wat de dingen wat relaxter maakt. Maar zodra je naar kleinere dorpjes gaat, is het devies: afdekken die schouders. Behalve de starende mannen heb ik tot dusver nergens problemen ondervonden, alhoewel reizen met een man duidelijk wel helpt. Lopen over straat met man: stilte alom. Alleen over straat; fluiten, kusgeluiden, 'how aa joe?', en openlijk gestaar. Chris maakt er korte metten mee; hij heeft het 'gruizig kijken' naar de starende mannen tot een kunst verheven en elke keer als er ook maar 1 blik mijn kant op komt, wordt de man in kwestie genadeloos afgestraft met een death-stare die het Oog van Sauron doet verbleken. De man(nen) in kwestie kijken meteen naar de grond, want met een kaalgeschoren, breedgeschouderde Aussie die een kop groter is dan de gemiddelde Malay, wil natuurlijk niemand ruzie. Zodra we de hoek om zijn, liggen we allebei helemaal in een scheur en geef ik een punt aan de death-stare in kwestie, gebaseerd op de effectiviteit ervan en de snelheid waarmee de blikken naar de grond gaan.

Reizen met een Aussie brengt allerlei andere problemen met zich mee, bijvoorbeeld hoe te voorzien in een voorraad alcohol die het liefst altijd voorhanden is. Drank is hier vrij moeilijk te krijgen, omdat Moslims niet mogen drinken van Allah, maar het is geweldig grappig om toch stiekeme blikjes bier in de minimarkt te vinden, verstopt in een hoekje van de ijskast. Of de hele flessen vodka, rum en whisky die alleen te vinden zijn als je er specifiek naar vraagt, waarop je undercover wordt meegenomen naar een achterkamertje in de winkel, alwaar zich een drankenparadijs openbaart waar Gall & Gall jaloers op zou zijn. Daar is Allah natuurlijk niet blij mee, maar hey, zaken zijn zaken, lah, en een dorstige Aussie is niet iets wat je moet onderschatten.

Het leukste van Maleisie vind ik eigenlijk het eten. Ik heb de gewoonte gekregen alles wat ik niet ken maar gewoon te eten. Dit heeft bijzondere smaaksensaties teweeg gebracht, zoals donuts met chillipepers, sateballen van geplette vis en suikkerrietsap met citroen (aanrader!) Het is erg leuk om een land zowel cultureel als culinair te ontdekken. Op mijn lijst van Rare Dieren Die Ik Gegeten Heb mag nu ook rog komen te staan (geen aanrader). Lees daar meer over in de volgende verhalen.